دسته: علوم پزشکی
پژوهش بررسی شناسائی، درمان،کنترل و پیشگیری بیماری آنفلوانزای مرغی در 71 صفحه ورد قابل ویرایش
قیمت فایل فقط 6,400 تومان
پژوهش بررسی شناسائی، درمان،کنترل و پیشگیری بیماری آنفلوانزای مرغی در 71 صفحه ورد قابل ویرایش
مقدمه
بخش اول
تاریخچه و گزارشات بیماری
اپیدمیولوژی
بخش دوم
مورفولوژی ویروس
تزاید ویروسی
تنوع آنتی ژنی
تغییر آنتی ژنی
بخش سوم
بیماریزایی ویروس آنفلوانزا
علائم بیماری
یافته های کالبد گشایی
هیستوپاتولوژی
بخش چهارم
تشخیص آزمایشگاهی
آزمایشهای شناسایی تیپ
طبقه بندی تحت تیپها
تشخیص مولکولی و شناسایی آنها
جدول تشخیص افتراقی با ویروس نیوکاسل
بخش پنجم
درمان- کنترل- پیشگیری
منابع
بیماری آنفلوانزای طیور یکی از بیماریهای واگیردار تنفسی ویروسی طیور است که دارای قدرت انتشار سریعی می باشد و خسارات اقتصادی سنگینی را به بسیاری از کشورها وارد نموده.
نام آنفلوانزا در حقیقت از تلاش اولیه ای که برای تعریف این ویروس صورت گرفته مشتق شده. چون در قرن چهاردهم میلادی در شهر فلورنس ایتالیا در یک گردهمایی تاثیر ستارگان بر بیماری مورد بحث و بررسی قرار گرفت و معنای کلمة Influence به تاثیر برتر می باشد. این بیماری به همین نام اسم گذاری شد که در قرن حاضر هم به تلفظ ایتالیایی به آن آنفلوانزا می گویند.
این ویروس از خانوادة اورتومیکسو ویریده و واجد 3 تیپ A- B- C می باشد که تیپ B,C فقط در انسان بیماری زا و تیپ A این ویروس در انسان، خوک و اسب و بسیاری از گونه های پرندگان بسیار الزامی می باشد. از آنجایی که مادة ژنتیکی (RAN) این ویروس دارای 8 قطعه جداگانه می باشد لذا خیلی سریع خاصیت پادگنی خود را تغییر می دهد و موجب می شود جوجه یا گله ای که به تازگی از بیماری آنفلوانزا بهبود یافته مجدداً به نوع جدیدی از ویروس آنفلوانزا مبتلا گردد. دو نوع پروتئین H و N روی سطح این ویروس وجود دارد. پروتئین H دارای 15 تحت سروتیپ مختلف و پروتئین N دارای 9 تحت سروتیپ متفاوت می باشد. پروتئین H در خاصیت پادگنی و قدرت بیماریزایی ویروس آنفلوانزا نقش اصلی را ایفا می کند.
بخش اول
تاریخچه و گزارشات بیماری
تاریخچه بیماری در طیور از سال 1878 در ایتالیا توسط پرونسیتو بعنوان یک بیماری جدید و شدید شرح داده شد و سپس در سال 1901 توسط Centanni و Savunozzi ویروس پالایش شده ایجاد بیماری کرد. سابقاً تصور می شد که تحت گروه H5 و H7 از سویه های بسیار حاد و شدید می باشند، که این فرضیه زیاد مورد قبول نمی باشد. برای مثال در سال 1971 یک ویروس غیر حاد از بوقلمونها در ایالت ارگون بدست آمد که تحت گروه H7 بود.
از آن زمان به بعد، ویروسها دیگری، با تحت گروه H5 و H7 از پرندگان اهلی و وحشی از نقاط مختلف دنیا جدا شدند و تعدادی از آنها برای گونه هائی از پرندگان غیرحاد می باشند، قابل ذکر است که در تاریخچه بیماری آنفلوانزا دقت شود اکثر موارد بیماریزای حاد و شدید از نوع H5 و H7بوده است (10).
درسال 1955 مشخص گردید که طاعون مرغی اصولاً توسط تیپ A آنفلوانزا ایجاد میشود ویروسهای مربوط به سویه های اصلی طاعون مرغی (H7N7 , H7N1) تلفات بالائی در مرغ، بوقلمون و گونه های دیگر ایجاد نمود.
خوشبختانه گزارشات مربوط به همه گیریهای شدید ناشی از سویه های (بسیار بیماریزا) آنفلوانزا در 20 سال گذشته انگشت شمار میباشد. (6)
اپیدمی بیماری (Avian Influenza) در پنسیلوانیا در آوریل 1983 شروع شد و در سپتامبر 1984 با کشتار 5/15 میلیون پرنده از 390 گله با ضرر اقتصادی معادل 60 میلیون دلار که این خسارت هزینه (ریشه کنی، تشخیص، برنامه های قرنطینه سازی، از بین بردن گله های آلوده، رفع آلودگی و پاکسازی، مطالعات اپیدمیولوژی و پرداخت خسارت به صاحبان گله ها بود) و تخمین زده شد که 349 میلیون دلار خسارت ناشی از افت تولید بوده است (6).
از 81-1979 در بلژیک پنج سویه از ویروس آنفلوانزا جدا شد. در سال 1978 سروتیپ (H11N6) Hav3Nav1 از یک گله اردک با علائم عصبی و تنفسی و از یک گله مرغ تخمگذار با مرگ و میر 5/2% در دو هفته و یک مورد افت تولید تخم مرغ در سال 1979 سروتیپ (Hav6.N2) = (H6.N2) از یک گله مرغ تخمگذار با علایم آنتریت و افت تولید گزارش شد. در سال 1980 سروتیپ H7N7 از یک گله مرغ تخمگذار با یک افت تولید و در یک گله گوشتی با علائم تنفسی دیده شد. (1)
شیوع بیماری در طیور فرانسه مشاهده نشده است. در یک بررسی سرولوژیکی در سال 81-1980 بر روی مادرهای گوشتی، بوقلمونهای مادر و گوشتی انجام گرفت تنها تعداد کمی واکنش مثبت در بوقلمونهای مادر مشخص شد. وجود (Hav6.N2) = H6.N2A.I.V در گله های مادر گوشتی در شمال فرانسه در سال 1980 مشخص شد. A.I.V. در سوابهای مقعدی پرندگان وحشی بین سالهای 79-1976 جدا شد.
بین سالهای 80-1975 بررسی مداوم روی اردکها- غازها، مرغها و اردکهای محلی در چین انجام گرفت و نتایج مطالعات نشان داد که 41 ترکیب آنتی ژنیک متفاوت A.I از طیور چینی وارداتی و 21 طیور در هنگ کنگ بدست آمد. در 96% موارد A.I.V جدا شده از اردکها بوده است.
بخش پنجم
درمان ، کنترل، پیشگیری
مهمترین راه مبارزه با آنفلوانزا بکار بردن مدیریت صحیح و تصمیم گیری مناسب میباشد. در صورتی که اولین مورد مثبت بیماری مشاهده گردد و بسیاری در مناطق وسیع انتشار نیافته باشد، بهترین راه مبارزه کشتار جمعی طیور در محل مرغداری و دفع آنها است . باید توجه داشت انتقال پرندگان آلوده به نقاط دیگر جهت کشتار (به عبارت دیگر کشتارگاه) به هیچ وجه صحیح نمی باشد و آلودگی را در منطقه پخش میکند. بعد از حذف مرغها باید کلیه لوازم و تجهیزات سالنها و دیوارها را با مواد پاک کننده (دترجنت) شستشو داد. در مرحلة بعد ضد عفونی کامل مرغداری و خالی نگه داشتن آن به مدت 3 تا 4 هفته الزامی می باشد . در طی این مدت باید شرایط قرنطینه در اطراف مرغداری و رفت و آمد به داخل آن رعایت شود. می‌توان جهت اطمینان بیشتر از پاک شدن مرغداری چند جوجة حساس SPF را در داخل سالن رها نمود و پس از گذشت 3 تا 4 هفته چنانچه آنها از نظر سرمی و دفع ویروس منفی بودند از پاک بودن مرغداری اطمینان حاصل کرد.
در صورتیکه سیاست واکسیناسیون وجود داشته باشد و واکسن از سویه های موجود در منطقه تهیه شده باشد باید برای دورة پرورش بعدی جوجه ها آنها را واکسینه کرد. در برخی از واگیری های آنفلوانزا در جهان واکسن کشته شده تهیه گردیده و با موفقیت استفاده شده به هیچ وجه استفاده از واکسن زنده یا آلوده کردن کنترل شده جوجه ها با ویروس بیماری زای آنفلوانزا در سنین دارای حساسیت کمتر (دوران پرورش گلة مادر یا تخمگذار) توصیه نمیشود. علت اصلی این محدودیت امکان به وجود آمدن سویه های جدید آنفلوانزا از ویروس زندة آن میباشد. همچنین در اغلب مواد بیماریزایی ویروس آنفلوانزا در آزمایشگاه کمتر از شرایط مرغداری می باشد و نمی توان از تخفیف مدت یافتن واکسن زنده اطمینان داشت و نیز احتمال انتقال به سایر طیور غیر واکسینه یا سایر حیوانات و انسان و بروز بیماری در آنها نیز وجود دارد.
از آنجائیکه به هنگام واگیری با سویه های فوق حاد آنفلوانزا هدف ریشه کنی بیماری میباشد استفاده از واکسن توصیه نمیشود. زیرا با مصرف واکسن میزان تلفات و خسارات ناشی از بیماری آنفلوانزا کاهش می یابد ولی پرنده های ایمن شده در هنگام آلودگی با ویروس بیماری زای آنفلوانزا دچار عفونت شده و بدون بروز عوارض درمانگاهی ویروس بیماری زا را در محیط پخش می کنند . واکسیناسیون با واکسن کشته موجب کاهش شدت بیماری و قدرت انتشار ویروس در گله می گردد ولی در عین حال در گلة واکسینه نمی توان ویروس بیماری زا را از میان پرندگان حذف نمود. ساختن واکسن روغنی مستلزم صرف هزینة زیاد بوده و در صورتی که سویة ویروس آنفلوانزا دچار تغییرات پادگنی شود باید بلافاصله واکسن کشته جدید تولید شود. برای درمان یا به عبارتی پیشگیری از سرایت بیماری به جوجه های غیرمبتلا و کاهش ضایعات در جوجه های مبتلا داروهای انسانی ضد آنفلوانزا وجود دارد. از این داروها به طور تجربی در گله های پرورش بوقلمون، بلدرچین و مرغ استفاده شده و نتایج خوبی مشاهده گردیده است. اثرات این داروها شامل کاهش تلفات و میزان واگیری میباشد. اما باید توجه داشت که دو نکته مهم مصرف این داروها را در طیور محدود میکند. در درجة اول گزارشاتی مبنی بر به وجود آمدن سویه های جدید آنفلوانزا که به داروهای یاد شده مقاوم می باشند و به عنوان خطر جدی در کنترل آنفلوانزا مطرح است. در درجه بعد مدت زمانی است که دارو در محصولات غذایی حاصل از طیور باقی می ماند. البته در جوجه های گوشتی بعد از گذشت 24 ساعت از قطع مصرف دارو می‌توان گوشت پرنده را به مصرف انسان رسانید ولی در ارتباط با تخم مرغ وضع فرق میکند و تا 3 روز بعد از درمان با دارو بقایای آن در تخم مرغ وجود خواهد داشت لذا مصرف خوراکی تخم مرغ برای انسان ممنوع میباشد.
قیمت فایل فقط 6,400 تومان
